همانطور که گفتیم، بهترین روش کاشت پرتقال، قلمه زدن است و نهال هایی که با این شیوه تولید شده و کاشته می شوند، از کیفیت و سلامت بهتری برخوردارند. برای کاشت نهال پرتقال؛ می بایست گودالی به عمق 00.5 متر تا 1 متر ایجاد کرده و مخلوطی از ماسه، کود حیوانی و خاکی که حاوی برگ های پوسیده است را برای داخل گودال استفاده نمود. نکته مهم اینکه درخت پرتقال، اگرچه رطوبت هوا را دوست دارد، اما جمع شدن آب اطراف ریشه، باعث پوسیدگی آن می گردد؛ لذا باید از کاشت عمیق نهال خودداری کرد. خاک
درخت مرکبات از گونه درخت هایی هستند که فاصلۀ نزدیک به هم را دوست نداشته و باید جهت دریافت نور و مواد مغذی کافی، با رعایت فاصلۀ مناسب کاشته شوند. اگرچه با انجام هرس به موقع و صحیح، می توان رشد شاخ و برگ های درخت پرتقال را کنترل کرد، اما همواره بسته به شرایط اقلیمی و آب و هوایی، می بایست حداقل 3×3 متر تا حداکثر 8×8 متر را در مزارع تجاری پرتقال، در نظر گرفت. پرتقال
امروزه بسیاری از باغداران، طرفدار درختکاری متراکم بوده و ترجیح اما باید در حین کاشت درخت پرتقال، به شرایط آب و هوایی و اقلیمی توجه داشت. در مناطق معتدل که رطوبت زیادی وجود دارد، کاشت انبوه و متراکم باعث می شود تا آفات قارچی زیاد شود.
از سوی دیگر، در مناطقی که گرما بیشتر بوده و رطوبت کمتر و یا احیاناً هوا سردتر، نزدیک بودن درختان باعث جلوگیری از سرمازدگی درختان می گردد. البته باید در نظر داشت که، فاصلۀ کم نیاز به غنای بیشتر خاک از جهت مواد غذایی و املاح دارد.
معمولاً کاشت درخت پرتقال؛ مانند دیگر نهال ها، در اواخر دورۀ سرما ترجیح داده می شود. در مناطقی که سرمای زمستانۀ شدید وجود دارد، توصیه می گردد تا در اواخر زمستان یا اوایل بهار، نهال پرتقال کاشته شود، ولی در مناطقی که زمستان ملایم است، می توان در فصل پاییز نیز یا حتی در زمستان نیز این کار را انجام داد. در مناطق شمالی ایران، به طور معمول، مرکبات از اواخر پاییز تا اوایل بهار کاشته می شود، البته اواخر زمستان در این مناطق مناسب تر است.
به عنوان مثال در مناطقی که در بهار بادخیز است، کاشت پرتقال در فصل بهار ترجیح داده می شود. یا در مناطقی که زمستان خیلی سرد است، ممکن است گیاهچه در زمستان دچار یخ زدگی شود، به همین دلیل، کاشت پاییزه، ترجیح داده می شود.